Σφραγίδες - custom made

Ξέρετε πώς είναι όταν ψάχνεις δώρο για φίλους σου κι δεν βρίσκεις κάτι πρωτότυπο ή χρήσιμο, πόσο μάλλον όταν οι φίλοι σου μπορούν να φτιάξουν σχεδόν τα πάντα!
Η πρόκληση μεγαλώνει έτσι, και έστυψα το μυαλό μου να βρω ένα πιο προσωπικό δώρο. Η λύση ήρθε από ένα πακετάκι που αγόρασα από το κατάστημα Τiger για να πειρματιστώ, σχετικά με τη χαρακτική. Ένα κομμάτι καουτσούκ που μου έδωσε την ιδέα να φτιάξω custom made σφραγίδες.

Το ένα πακετάκι προορίζοταν για την Άννα του in my closet, οπότε περιελάμβανε κουμπάκια όπωσδήποτε, το "in my closet" και διάφορα άλλα θεματάκια που θα μπορούσε να χρησιμοπoιήσει σε συσκευασίες της, ή άλλες κατασκευές της.

To δεύτερο πακετάκι προοριζόταν για την Αγγελική του poco loco, οπότε είχε σίγουρα το "poco loco", αστεράκια, ζωάκια και ότι άλλο έφερε η έμπνευση της στιγμής.

Συνήθως οι σφραγίδες έχουν μια ξύλινη βάση κι εγώ επειδή δεν είχα την ευχέρεια να έχω όμορφα κομματάκια ξύλου στα μέτρα που ήθελα, αγόρασα από ένα κατάστημα με παιδικά παιχνίδια μια συσκευασία με ξύλινα γράμματα σε κυβάκια.

Το μέγεθός τους ήταν μια χαρά για τις σφραγίδες μου και τις κόλλησα με βενζινόκολλα για μεγαλύτερη σταθερότητα.

Ετοίμασα τα δυο πακετάκια, αλλά καθότι την ώρα εκείνη δεν είχε πια φυσικό φως, οι φωτογραφίες από όλα σφραγιδάκια δεν είναι ευπαρουσίαστες, αλλά η Άννα έβγαλε μια ωραιότατη εδω.

Τα χαρακτικά μας στην 2η Biennale Σπουδαστών Χαρακτικής!

Πριν μερικούς μήνες έκλεισε ο δεύτερος κύκλος χαρακτικής για μένα.
Δεύτερο έτος μόνο, αλλά η δασκάλα μας, όπως πάντα, μας παρακινεί να κάνουμε βήματα μπροστά και να βουτήξουμε στα βαθιά.

Μας πρότεινε, λοιπόν, να ετοιμάσουμε δυο έργα τουλάχιστον, μικρά χαρακτικά για να συμμετέχουμε στη 2η Βiennale Σπουδαστών Χαρακτικής μεταξύ Ελλάδας & Ινδίας που διοργανώνει ο Xotaris.
Το θέμα της Biennale ήταν "Αρχαία Τραγωδία" και τα χαρακτικά να είναι Ex Libris.

Τα Ex Libris ήταν μικρού μεγέθους καλλιτεχνικά χαρακτικά που τύπωναν στο εσώφυλλο του βιβλίου για να δηλώσουν τον κτήτορα, τους προηγούμενους αιώνες στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου.

Δυστυχώς με την αρχαία τραγωδία δεν είχα ποτέ καλές σχέσεις, οπότε τώρα έπρεπε να αρχίσω το διάβασμα! Ξεκίνησα με τις περιλήψεις από όλες τις μεγάλες αρχαίες τραγωδίες και κατέληξα στις 3 που μου άρεσαν περισσότερο. Αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με την τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια, που περιλαμβάνει τις τραγωδίες: Αγαμέμνων, Χοηφόροι & Ευμενίδες. Στην πορεία διαπίστωσα ότι δεν είχα πολύ χρόνο για να ετοιμάσω τρία έργα, οπότε εστίασα στον Αγαμέμνωνα και τις Ευμενίδες.
Αφού διάβασα τα κείμενα και αρκετά διαφορετικά σχόλια, είδα ένα σωρό ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, βρήκα ποιές σκηνές θα δουλέψω.
Από τον Αγαμέμνωνα, ήθελα να ετοιμάσω τη σκηνή όπου η Κλυταιμνήστρα μόλις έχει σκοτώσει τον άντρα της & από τις Ευμενίδες, τη σκηνή όπου ο Ορέστης στέκεται μπροστά στην θεά Αθηνά και ζητάει οίκτο ενώ τον κυνηγούν οι Ερινύες.

Να μη σας τα πολυλογώ, ξεκίνησα με πολλά προσχέδια, μελέτες σε υφάσματα, στάσεις, σκίτσα, στυλ, έψαξα πίνακες ζωγράφων διασήμων και μη, αγγάρεψα κόσμο να κάνει τα μοντέλα...

Το λινόλεουμ (η τεχνική της χαρακτικής όπου χρησιμοποιείται μουσαμάς για τη δημιουργία της μήτρας) είναι υλικό που είχα δουλέψει ξανά και με ένα υπέροχο καινούριο εργαλείο, το έργο βγήκε εύκολα αν και χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να γίνουν όλες οι λεπτομέρειες σε τόσο μικρή διάσταση (12x15 εκ).

Αφού παιδεύτηκα στο τύπωμα και χρειάστηκε να τυπώσω αρκετά μέχρι να βγούν όπως έπρεπε, τα κρέμασα στην "απλώστρα" μου.

Η άλλη τεχνική την οποία δοκίμασα για πρώτη φορά ήταν η οξυγραφία. Εκεί η χάραξη γίνεται σε μεταλλική επιφάνεια (τσίγγο) και διαβρώνεται με τα κατάλληλα οξέα. Για αυτή τη μέθοδο χρειάστηκε να μας φιλοξενήσουν σε εργαστήριο πολλές ώρες, αλλά άξιζε τον κόπο. Έχει πολύ ενδιαφέρον, δίνει πολλές δυνατότητες και διαφορετικό αποτέλεσμα από το μουσαμά.

 

Το έργο μου, βέβαια, δεν μου βγήκε όπως το ήθελα αλλά πέρασα πολύ ωραία τις ώρες που δούλευα στο εργαστήριο και το χάρηκα.

Τελικά, όλα τα έργα μας εκτέθηκαν στην Κρήτη και με μεγάλη μας χαρά τα περιμένουμε και στη Θεσσαλονίκη!

Μέσα από τη διαδικασία της συμμετοχής μας, έμαθα πολλά πράγματα και δεν εννοώ μόνο από τεχνικής άποψης. Η πρόκληση αυτή ήταν αφορμή για μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου...

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους μας βοήθησαν και κυρίως στην Έλενα.

Alice... on mousepad

Για κάποια χρόνια, ο υπολογιστής μου είχε πέσει σε χειμερια νάρκη και η μόνη φροντίδα που είχε απο μένα, ήταν το ξεσκόνισμα! Ευτυχώς, άλλαξαν οι καιροί και ξύπνησε. Με άλλη οθόνη μικρότερη σε όγκο, καινούρια ηχεία, αλλά ένα mousepad... παλαιολιθικό, από τότε που αγόρασα τον υπολογιστή. Σκέφτηκα να του κάνω, λοιπόν, ένα ρεκτιφιέ και είδα στο internet ένα mousepad με θέμα την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Μμμ γιατί όχι?
Αντί να το ζωγραφίσω, όμως, είπα να κάνω τον κόπο να το φτιάξω σε χαρακτικό. Απλοποίησα το αρχικό σχέδιο πάρα πολύ, γιατί αν το έκανα ως είχε... ούτε τα εγγόνια μου δε θα το έβλεπαν!
Το ζωγράφισα κατευθείαν επάνω στο μουσαμά με ανεξίτηλο μαρκαδόρο και ξεκίνησα τη χάραξη.
Λίγο το ότι δεν έχω καλά εργαλεία, λίγο το σχέδιο που έχει πολλή δουλειά, μου πήρε πάνω απο μήνα για να το τελειώσω.

Κι όταν ήρθε η ώρα να το τυπώσω, είχα μια ανησυχία, μήπως δεν το χάραξα αρκετά βαθειά σε κάποια σημεία, όπως τα πρόσωπα, και βγούν παραμορωμένα στην εκτύπωση.
Πέρασα το πρώτο στρώμα μελάνι και φάνηκαν εντάξει, οπότε προχώρησα ακάθεκτη!
Τύπωσα στο κλασσικό κινέζικο χαρτί για χαρακτική, δοκίμασα πρώτη φορά την εκτύπωση σε ύφασμα, αλλά τύπωσα και σε χοντρό χαρτί συσκευασίας για να φτιάξω το mousepad, μιας και θα ταλαιπωρηθεί και από τη διαδικασία (κόλλες κλπ) και αργότερα με τη χρήση.
Τα άπλωσα για να στεγνώσουν...

Εν τω μεταξύ έκανα και τις δοκιμές μου με ακουαρέλα...

Τελευταίο βήμα, να το κόψω και να το κολλήσω στο παλιό mousepad.

Σαν καινούριο!

Electric cat!

 
Έφτιαξα τη γάτα μου, την πήγα και στην έκθεση της χαρακτικής, την γύρισα σπίτι και τώρα τι?
Τοίχους πολλούς δεν έχω στο σπίτι, οπότε το αρχικό πλάνο ήταν να την τακτοποιήσω ανάμεσα σε άλλα σχέδια και χαρτιά... Κάποια στιγμή, όμως, έπεσε το μάτι μου πάνω στον πίνακα της ΔΕΗ που από καιρό ήθελα κάτι να τον κάνω. Σαν να μου φαίνεται ότι το μέγεθος του χαρακτικού μου ταιριάζει με το μέγεθος του πίνακα... λες;
Ε, ναι λοιπόν! το δοκίμασα και είναι ότι πρέπει, ούτε μετρημένο να το είχα!

Έβγαλα το πορτάκι με το τζάμι, έτριψα με γυαλόχαρτο το μεταλλικό πλαίσιο, πέρασα αστάρι και το έβαψα με γκρι σκούρο ακρυλικό χρώμα. Το ίδιο έκανα και για το μικρό πομολάκι.

Έβαλα ξανά το τζάμι από πίσω και το στερέωσα με τα γατζάκια του. Τη γάτα την είχα επάνω σε χαρτόνι από τότε που την ετοίμασα για την έκθεση, την στερέωσα με λίγη χαρτοταινία πάνω στο τζάμι και βρήκε τη θέση της!

Stretching cat

Αφού εκθέσαμε αυτές τις μέρες τα χαρακτικά μας (όσα είχαμε κάνει, γιατί είμαστε στη μέση της χρονιάς) στο χώρο της δημοτικής βιβλιοθήκης, ώρα να τα εκθέσω κι εδώ να μη μείνετε παραπονεμένοι.

Η γάτα, ήταν το πρώτο θέμα που ξεκίνησα να χαράζω, αλλά μην έχοντας καταλήξει τι θα κάνω για φόντο, την άφησα στην μέση και έφτιαξα τους σελιδοδείκτες που σας έδειξα κι εδώ. Ενδιάμεσα, όμως, από τους σελιδοδείκτες χάραξα κι ένα κλειδάκι το οποίο τύπωσα μόνο δυο φορές...

Όπως καταλαβαίνετε, τίποτα δεν ξεκίνησε και τελείωσε χωρίς να το αφήσω στη μέση για κάτι άλλο...
Αφού τύπωσα, λοιπόν, το κλειδί, και τους σελιδοδείκτες, κάπως κατέληξα και σε ένα φόντο για τη γάτα, γιατί αλλιώς δε θα τελείωνε ποτέ. Δεν ήταν κάτι συγκεκριμένο, αλλά μιας και (θεωρητικά) ήταν το πρώτο χαρακτικό μου, είπα να πειρματιστώ λίγο με τη χάραξη, τις τεχνικές και τις υφές, οπότε έπαιξα και βγήκε αυτό.

Για τις ανάγκες της έκθεσης, το έβαλα σε μια κορνίζα δανεική και το 'στειλα.

Την ίδια πορεία ακολούθησε και το κλειδάκι

Έχω ήδη ξεκινήσει να χαράζω το επόμενο θέμα μου, αλλά έχει αρκετή δουλειά και νομίζω θα αργήσω να σας το δείξω...
Μέχρι τότε, όμως, κάτι άλλο θα προκύψει!

Engravings... Small bookmarks

Χρόνια Πολλά & Καλή Χρονιά! Ελπίζω να περάσατε ωραία και σας στέλνω τις ευχές μου για τη νέα χρονιά. Νέα ανάρτηση, λοιπόν...

Σας είπα ότι φέτος πηγαίνω σε μαθήματα χαρακτικής, δε σας είπα!
Πριν μερικούς μήνες, περνούσα από μια αίθουσα και μου μύρισε μελάνι (και νέφτι) και θυμήθηκα τα φοιτητικά μου χρόνια που στα εργαστήρια φεύγαμε με μαύρα χέρια από τα μελάνια. Μιάς και στη σχολή κάναμε πολύ λίγες ώρες χαρακτική, είπα να δηλώσω συμμετοχή στο μάθημα, με τη νέα σεζόν.
Πήρα τα εργαλεία μου, το μουσαμά μου και έψαξα για το πρώτο μου θέμα.
Δεν ήξερα τι να κάνω, ήξερα όμως ότι θέλω να φτιάξω σελιδοδείκτες για μια σειρά βιβλίων που πήρα πρόσφατα και είναι τσέπης (έχω κολλήσει τελευταία με ότι έχει σχέση με Sherlock Holmes). Μέτρησα το βιβλίο μου και τις διαστάσεις που ήθελα τους σελιδοδείκτες.
Μετά, κάπου στο internet, πήρε το μάτι μου κάτι σπιτάκια στη σειρά και ήταν ότι καλύτερο για την εργασία μου! Για ποικιλία, έβγαλα και ένα σχέδιο με λαχούρ και τα ζωγράφισα κατευθείαν πάνω στο μουσαμά με ανεξίτηλο μαρκαδόρο.
Μετά άρχισε η δύσκολη δουλειά της χάραξης. Λίγο τα εργαλεία μου που ήταν παλιά και δεν χάραζαν, λίγο η λεπτομέρεια και το μικρό μέγεθος, μια ταλαιπωρία την πέρασα!

Και μετά ηρθε η στιγμή της κρίσης. Το τύπωμα δηλαδή, εκεί που φαίνοται όλα. Τα πρώτα τυπώματα τα έκανα σε κινέζικο ριζόχαρτο (έτσι λέγεται αυτή η ποιότητα χαρτιού) που είναι λεπτό και αποροφητικό χαρτί, χωρίς να κιτρινίζει με τα χρόνια.

Πολύ ωραίο χαρτί και το λυπήθηκα για τη δουλειά που το ήθελα, οπότε πήρα και μερικές σελίδες από παλιά βιβλία, κιτρινισμένες, και τύπωσα μερικά σ' αυτό το χαρτί για τους σελιδοδείκτες μου (και τα δωράκια που ήθελα να κάνω).
Το μελάνι της τυπογραφίας θέλει κάπου 3  μέρες για να στεγνώσει, οπότε γυρνώντας σπίτι, τα κρέμασα στον πίνακα πάνω απο το γραφείο μου.

Πήρα μαύρο χαρτόνι, το έκοψα λίγο μεγαλύτερο από το τυπωμένο χαρτί και το κόλλησα. Σε μερικά, έκανα τρύπα και έδεσα σχοινάκι ή κορδέλα.

Τα πρώτα δωράκια ήδη είναι στα χέρια των παραληπτών!