Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Le Petit Prince

Αφού παντρεύτηκαν όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί (σε προηγούμενες σεζόν), τώρα γεννάνε!!! Ήρθε η σειρά λοιπόν, των δώρων για τα μωρά. Όταν είναι κοριτσάκι, είναι πολύ πιο εύκολο να φτιάξεις κάτι χειροποίητο. Για τα αγοράκια όμως? Δεν το χω... Έσπασα το κεφάλι μου κι ευτυχώς τελευταία στιγμη μου ήρθε η ιδέα! Ένας πίνακας για το δωμάτιό του με τον Μικρό Πρίγκηπα, φυσικά handmade. Αγόρασα το τελάρο (περίπου 50Χ60εκ αν θυμαμαι καλά) και ξεκίνησα... (Ευτυχώς το τελείωσα εγκαίρως).

Δυσκολεύομαι όμως να βγάζω καλές φωτογραφίες από πίνακες...







Holder for Charging Cell Phone

Holder for Charging Cell Phone, λέει το πρωτότυπο post. Είχε περάσει από μυαλό μου παλιότερα να αγοράσω ένα αντίστοιχο gadget. Ευτυχώς που είμαι λίγο τσιφούτα και δεν το πήρα! Αυτό το post το είχα δεί εδώ και καιρό. Μέχρι να αδειάσει μπουκάλι, μέχρι να το φτιάξω και να θυμηθώ βγάλω φωτογραφίες... πέρασε ο καιρός!

Ακολουθώντας τα βήματα ένα-ένα












Τελικά πολύ πρακτικό, αφού ως τώρα, λόγω ...έλλειψης επίπλων, το κινητό κρεμόταν στο πάτωμα όσο φόρτιζε!


Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Στεφάνι

Ξεκινήσαμε να κάνουμε (στο μάθημα) ένα στεφάνι διακοσμητικό. Το δείγμα έλεγε υλικό: χαλκος, φύλλα: αμπελιού. Τίποτα από τα 2 δεν μου άρεσε, οπότε είχα πάλι τη φαεινή ιδέα να πάρω μέταλλο σε ασημί χρώμα για να κάνω στεφάνι από υποτιθέμενα φύλλα ελιάς. Τι το θέλα? Αφού έτσι κι αλλιώς, δεν θα το κρεμούσα στο σπίτι μου!
Πήρα, λοιπόν, φύλλο αλουμινίου (μεγάλη επιτυχία) και ξεκίνησα να κόβω τα φύλλα.... Το στεφάνι ομως με τα φύλλα από αμπέλι, ήθελε 4-5 φύλλα για να γίνει οπώς ήταν το δείγμα. Το στεφάνι ελιάς όμως ήθελε ΠΟΛΛΑ φύλλα. Οπότε τσουκου - τσούκου, κόβε και ξανακόβε....μέρες... σταμάτησα. Είπα να βάψω και μερικά στο χρώμα της ελιάς, αυτό το πράσινο - ασημί.... οκ. Ήρθε η ώρα να τα κολλήσω σε σύρμα. Το αλουμίνιο όμως δεν κολλάει με το καλάι όπως των υπολοίπων τα μέταλλα!!
Αντε ξεκίνα να κάνεις τρύπα σε όλα. Με τη μία τρύπα όμως δεν στέκεται το φύλλο με το σύρμα, οπότε κάνε και δεύτερες τρύπες... Τα τελευταία όμως και τα πιο μικρά τα κόλλησα με ατλακόλ.
Ευτυχώς είχα και βοήθεια από τη μαμά, γιατι δεν υπήρχε περίπτωση να τελειωσει ποτέ. Πολύ παίδεμα όμως, και κατατρυπηθηκα, γρατζουνιές, βαρεμάρα...αστα.

Όποιος το θέλει, του το πουλάω. 80 ευρώ και λίγα λέω!!!










Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Η Betty και τα άλλα κορίτσια

Θα 'σκαγα φυσικά αν το δοκίμαζα ξανά. Μάζεψα τις φωτογραφίες που ήθελα, πήρα και 1-2 παραγγελίες και ξεκίνησα. Έκοψα και πάλι τα θέματα και τον αλπακά στα σωστά μεγέθη, και τα κόλλησα με αλτακόλ αυτή τη φορά. Μέχρι να στεγνώσουν, ετοίμασα το μίγμα. Προετοιμασμένη όμως, αυτή τη φορά, αγόρασα μικρή σύριγγα από το φαρμακείο (να βγαίνει η βελόνα) και μέτρησα με αυτή τις δόσεις! Ανακάτεμα, ξανα ανακάτεμα, πέρασε η ώρα και έριξα το υγρό γυαλί πάνω στα θέματα και τα άφησα να στεγνώσουν. Το πράγμα φάνηκε απο νωρίς. Δε θα χρειαζόταν άπειρες μέρες για να στεγνώσουν, οπότε σε 2 μερούλες (για σιγουριά) ήδη τα φορούσα. Όχι όλα μαζί...

Ιδού τα κορίτσια

 Η Betty



  Η Frida


 Η Jessica

 Η Judith 

 και η...καμήλα


Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Υγρό γυαλί. Επιτέλους...

Από την αρχή των μαθημάτων (κόσμημα) περίμενα πως και πως να κάνουμε υγρό γυαλί. Και το αφήσαμε τελευταίο και καλύτερο!
Ημουν η πιο ενθουσιώδης μαθήτρια για το συγκεκριμένο θέμα, είχα έτοιμα όλα τα υλικά, οπότε το πρώτο πείραμα στην τάξη έγινε σε μενα.

Έκοψα στο σχήμα που ήθελα το φύλλο μετάλλου (αλπακάς 0,3) και ίδιο μέγεθος το θέμα μου: Η Αλίκη (στη χώρα των θαυμάτων).
Χρησιμοποίησα κόλλα decoupage (ελπίζω να το γράφω σωστα, βαριέμαι να ψάχνω στο google!) για να κολλήσω το θέμα στο μέταλλο και άλλη μια στρώση απο πάνω για να αδιαβροχοποιηθεί, προσεκτικά ομως για να μη μείνει πολύ υγρασία και σουφρώσει το χαρτί με το θέμα.
Το άφησα να στεγνωσει λίγο.

Εν τω μεταξύ ξεκίνησα το μίγμα για το υγρό γυαλί, το οποίο θέλει μεγάλη ΑΚΡΙΒΕΙΑ στις δόσεις. Εκεί ήταν το "μοιραίο" λάθος τελικά. Είχε στη συσκευασία δοσομετρητές, αλλά δεν μπορούσες να υπολογίσεις με μεγάλη ακρίβεια. Ένωσα τα 2 συστατικά σύμφωνα με τις οδηγίες και ανακάτευα περίπου για 15 λεπτά.
Το ρίξαμε πάνω στο θέμα και το απλώσαμε με μια σπάτουλα προσεκτικά. Είχε μικρές φυσαλίδες όμως, οπότε χρειαστήκαμε ένα καλαμάκι. Κανονικό καλαμάκι. Του καφέ. Δεν είχα όμως μαζί μου καθαρό, οπότε χρησιμοποίησα του καφε...μαζί με λίγο καφε! Φύσα-φύσα, όμως, ανα διαστήματα έφτανε μια σταγόνα στο χείλος και προσπαθούσα να την προλάβω να μην στάξει επάνω στο θέμα και έπινε και η Αλίκη φραπέ.
Χρειάζεται περίπου 2 μέρες για να στεγνώσει πολύ καλά, λέει.
Το δικό μου θα χρειαστεί 2 μέρες και 2 αιωνιότητες.
Όπως σας είπα οι αναλογίες, έστω και ελάχιστα αν δεν είναι σωστές, κάτι δε θα γίνει σωστά. Το δικό μου θεωρητικά στέγνωσε, αλλά αν πιέσεις το δάχτυλό σου επάνω, αφήνει ωραίοτατο δαχτυλικό αποτύπωμα (τουλάχιστον έτσι δε θα το χάσεις).

Η επόμενη προσπάθεια, προσεχώς



Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Μωβ φακελος

Όχι φάκελος ταχυδρομείου, ο άλλος. Που κραταμε στο χέρι. Κεντημένος στο χέρι. Μωβ. Τσόχα.
Η μαμά έβαλε το χεράκι της εδώ...
Να μη λεει ότι της παίρνω και τη δόξα (?)


Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Δερμάτινη ζώνη

Ψάχνοντας, ανακάλυψα κάτι που δεν σας το έχω δείξει εδώ. Είχα βγάλει τις φωτογραφίες το 2010 για το ανεβασω στο blog, αλλά δεν έγινε ποτέ! Ήρθε η ώρα λοιπόν. Μια δερμάτινη ζώνη.
Η αλήθεια είναι ότι την έφτιαξα ακόμη πιο παλιά και μ αρέσει πάρα πολύ. Δυστυχώς όμως την έχω φορέσει ελάχιστα γιατί ...μάλλον δε μου πάει. Στη φίλη μου όμως τη Δήμητρα δείχνει μια χαρα (το μοντέλο μου).
Έχω ενώσει κομμάτια από δέρμα, πρόσθεσα κουμπιά, μαλλί, ύφασμα και ιδού τα αποτελέσματα