Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

To be... or not to be...


Δεν ξέρω πως μου κόλλησε στο μυαλό πριν από λίγο καιρό, να φτιάξω ένα κρανίο από πηλό. Έψαξα και βρήκα μερικές εικόνες στο internet για να δω τη δομή και αν θα μπορούσα να το φτιάξω. Μου φάνηκε δύσκολο να το πετύχω, γιατί δεν είναι ολοστρόγγυλο το σχήμα και αφού δεν έχω καλούπι, σκέφτηκα ότι μάλλον θα μου βγεί μια μάζα απροσδιορίστου ταυτότητας...
Το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου όμως, και μια Κυριακή, παίρνω ένα πακέτο από πηλό, μερικές εφημερίδες και λέω θα το προσπαθήσω και ό,τι γίνει. Αν δω ότι δεν πετυχαίνει, θα το κάνω κάτι άλλο...


Έπλασα λίγη ώρα τον πηλό στα χέρια μου για να μαλακώσει, μετά τον άνοιξα, σαν να ανοίγω φύλλο για πίτα και τον έβαλα επάνω στη μάζα από εφημερίδες. Όπως το κράτησα ανάμεσα στα δυό μου χέρια, μου φάνηκε σαν να δημιουργήθηκε μόνο του! Ήταν τόσο απλό, πίεσα τους αντίχειρές μου που ήταν στη θέση των ματιών, ενώ τα άλλα δάχτυλα αγκάλιασαν το υπόλοιπο κρανίο και έγινε στρογγυλό.


Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν η γνάθος. Έπρεπε να ξεφύγει από το υπόλοιπο σχήμα και να κατεβει λίγο πιο κάτω. Με λίγη προσπάθεια, κάπως το κατάφερα.
Όσες ώρες τον παίδευα, δεν έβγαλε άχνα. Πολύ συνεργάσιμο το αγόρι. Κι όσο έκανα διάλειμμα για φαΐ, αυτός περίμενε υπομονετικά να του διορθώσω την οδοντοστοιχία. Αλλά κι εγώ έκανα ότι καλύτερο μπορούσα. Ένα - ένα τοποθέτησα τα δόντια του, κανονική εμφύτευση.

Τον άφησα επάνω στο τραπέζι για να στεγνώσει μερικές μέρες αλλά εν τω μεταξύ προέκυψε και το θέμα του ονόματος, η ώρα της βάφτισης. Μου ήρθαν διάφορα ονόματα στο μυαλό: Βαγγέλης, Τάσος, Μήτσος, με επικρατέστερο το Σωτήρης.
Μια μέρα πέρασε μια φίλη μου για καφέ κι εκεί που μιλούσαμε για ταινίες και διάφορα άλλα, έγινε η νονά. Το όνομα αυτού: Βενέδικτος (από το γνωστό, πλέον, κόλλημά μου). Έτσι, αφήσαμε πίσω τα "λαϊκά" ονόματα και ανεβήκαμε επιπεδο!



Με προβλημάτισε, όμως, το χρώμα. Να το κάνω μαύρο κι άραχνο, να το κάνω ένα έντονο χρώμα αλλά τελείως άσχετο με οτιδήποτε άλλο στο χώρο, να το αφήσω άσπρο και να χαθεί τελείως πάνω στο άσπρο φόντο...?
Τελικά, αφού το 'κάνα που το 'κανα το εγχείρημα, αποφάσισα να το κάνω ολοκληρωμένο: φυσικό χρώμα για τον Βενέδικτο! Πινέλα, σφουγγαράκια και ακρυλικά χρώματα. Αρχικά πέρασα 2 χέρια όλο το κρανίο ένα "κοκαλί" χρώμα, δηλαδή ανοιχτό μπεζ-εκρού. Μετά, με ένα σφουγγαράκι και πολύ νερωμένο σκούρο καφέ χρώμα πέρασα τις εγκοπές, όπως τα δόντια του και κάποια σημάδια στο κρανίο από μάχες ( ! ) και σκούπισα την επιφάνεια για να εμφανιστεί και παλι το εκρού του νεκρού.


Αχ, λάθος καριέρα ακολούθησα. Θα μπορούσα να μεγαλουργήσω σαν γλύπρτια (τρέμε Μιχαήλ Άγγελε) ή ακόμη και σαν ορθοδοντικός (τρέμε... κόσμε!). Χαραμίζομαι βρε παιδί μου...

Αυτό είναι το καλό του προφιλ.

Μαζί με τα κηροπήγια της προηγούμενης ανάρτησης, ένα χειροποίητα βιβλιοδετημένο βιβλίο και την κάσα στοιχειοθεσίας, ετοίμασα την ανοιξιάτικη διακόσμηση για το τζάκι μου!


20 σχόλια:

  1. Ελεάννα μου τα κηροπήγια μου άρεσαν πάρα πολύ, αλλά δε θα πω το ίδιο και για το κρανίο!!!!
    Όχι ότι δεν είναι καλό , αλλά δε θα το έβαζα και για ανοιξιάτικη διακόσμηση!!!
    Αλλά αν δένει με τα υπόλοιπα στοιχεία, έχει καλώς!!!!!
    Το όνομα όμως μου άρεσε, έχει μυστήριο!!!!
    Είναι λίγο χλωμός, βάλτου λιγάκι ρουζ!!!!!
    Φιλάκια κοριτσάκι!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ρένα! Ναι, είναι λίγο ιδιαίτερος ο Βενέδικτος, δεν είναι για όλα τα γούστα! Χλωμός λες ε? Θα δοκιμάσω να τον τονίσω με λίγο από το ρουζ μου! Φιλιλά πολλά

      Διαγραφή
  2. Βρε Ελεάννα με σόκαρες! To be or not to be μ'αρέσει, ναι αλλά κρανίο?!Τι μακάβριο! Δεν είμαι των σκελετών κι αυτό το εκρού του νεκρού με τσάκισε. Είσαι καλλιτέχνης σίγουρα, ελπίζω να μην αρχίσουν να σου κάνουν παραγγελίες ή μήπως να σου κάνουν? Φιλάκια!AriadnefromGreece!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριάδνη, όχι παραγγελίες δεν έχω! Κι εγώ απόρησα με τον εαυτό μου, δεν είχα ποτέ καμιά συμπάθεια στα κρανία ή τιποτα άλλο παρόμοιο. Μάλλον ήταν περισσότερο η πρόκληση της δημιουργίας και η πηγή έμπνευσής μου, παρά το ίδιο το αντικείμενο που με ώθησαν σ'αυτό. Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. με κατατρομαξες νυχτιατικα ψυχανομαλο'''''''
    φλωρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ως τεχνική νομίζω πως έδωσες ρέστα....αλλά.....σκιάχτηκα βρε κορίτσι μου και δεν θα το έβαζα στο σπίτι μου....Μα πώς σου ήρθε??????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως είπα και στον Αριάδνη πιο πάνω, δεν έχω καμια ίδιαίτερη συμπάθεια με τους σκελετούς κλπ, αλλά ήταν πρόκληση για μένα η υλοποίηση! Αφού το έφτιαξα, έγινε "παιδί" μου και τον συμπάθησα...

      Διαγραφή
  5. Αν και λίγο spooky ωραίο το αποτέλεσμα :)

    http://fetoula.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, τρωώ κατι τέτοιες φλασιές.... Μετά τα λουλούδια, τις πεταλούδες και τα χαρούμενα ζωάκια, τσούπ ο Βενέδικτος!

      Διαγραφή
  6. Καλά εγώ είμαι λίγο των θρίλερ, θα σου πω πως το δικό σου είναι το κοντινότερο που έχω δει μετά από ένα αληθινό που ζαχάρωνα πριν από λίγο καιρό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, αλήθεια? Μπράβο βρε Βασιλική κι εγώ που νόμιζα θα με κράξεις! Αληθινο ε?μμμμ....

      Διαγραφή
  7. Έχω μεγάλη αδυναμία στα κρανία, και τα ανθρώπινα και από ζώα με κέρατα χαχαχα! Σοβαρά μου αρέσουν πάρα πολύ κι αυτό το έκανες τέλειο! Στην αρχή όταν είδα την φωτογραφία πριν διαβάσω, νόμισα το αγόρασες! Τέλειο έγινε και με τη σκιά που έβαλες μέσα στις κόγχες των ματιών!
    Καλό μήνα!! :) Φιλί *

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σαι καλά κορίτσι! Εμένα τώρα μου προέκυψε. Τα έχω δεί κι αυτά των ζώων που λες και μάλιστα σκαλισμένα! Φιλιλά πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  8. Χαραμίζεσαι βρε παιδί μου... Όντως! Χε χε! Εγώ ξέρω ότι μια αδυναμία στον Τim Barton και γενικά σε gothic επιρροές την έχεις, οπότε δεν σοκάρομαι. Αλλά βρε παιδί μου το ντεκόρ αυτό θα μου ταίριαζε καλύτερα για χειμώνα.. όχι για Άνοιξη.. Εσύ που αγαπάς και την καλοκαιρία πρέπει να αρχίσεις να βγάζεις έξω τα σκαλιστήρια και τα γλαστράκια σου ;) Φιλάκια κοπελιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα! Καλέ ειρωνικά το λέω για την άνοιξη... Τα σκαλιστήρια βγήκαν και τα λουλούδια μου ανθίζουν, αλλά παρέα με τον Βενέδικτο φέτος. Διχασμένη προσωπικότητα βλέπεις, από τη μια πεταλουδίτσες και από την άλλη κρανία... Άβυσσος... Φιλιά πολλά ;)

      Διαγραφή
  9. Wow πολύ μου αρέσει και σαν ιδέα και σαν υλοποίηση! Πολλά συγχαρητήρια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το ότι είσαι χρυσοχέρα is an understatement for you! ;-)
    Τέλειο το έκανες! Μπράβο σου! Και τίμησες και τον Βενέδικτο, βεβαίως, βεβαίως! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, πως! Μεγάλη πηγή έμπνευσης ο Βενέδικτος, να τον άφηνα έτσι...?

      Διαγραφή