Ψωμιέρα.. ή κάτι τέτοιο

Καλοκαιρινό project n.2
Στα περισσότερα καινούρια σπίτια είναι δύσκολο να βρείς κουζίνα που να μην είναι ενιαία με το σαλόνι και ειδικότερα στα μικρά σπίτια είναι ακατόρθωτο! (είμαι 1000% σίγουρη, τα έψαξα ...όλα!)
Οπότε μπαίνοντας στο σπίτι μου, είσαι στην κουζίνα, θες δε θες.

Ψωμί αγοράζω πολύ σπάνια, συνήθως όταν έχω τραπέζι σε φίλους. Τότε, όμως, δεν έχω που να το βάλω, καθότι ο πάγκος είναι μικρός, ασε που αν το βάλω σε κανένα ντουλάπι το ξεχνάω. Αυτό που σκέφτηκα είναι να κάνω μια τσάντα για να το βάζω μέσα, την οποία θα έχω μόνιμα στην κρεμάστρα της κουζίνας και δε θα φαίνεται άσχημα μπαίνοντας στο σπίτι, όπως θα φαινόταν η πλαστική σακούλα.
Βρήκα, λοιπόν, ένα λευκό βαμβακερό ύφασμα, μέτρησα περίπου τη διάσταση που θέλω την τσάντα και την έστειλα για ράψιμο (στη μαμά βεβαίως).

Επέστρεψε σύντομα η τσαντα πίσω...

Όσο περίμενα την τσάντα, βρήκα μερικά στο internet διάφορα σκιτσάκια από φρατζόλες, μπακέτες και άλλα είδη για να πάρω ιδέες (μου άνοιξε η όρεξη εν τω μεταξύ και βγήκα να πάρω κανένα κρουασάν...).

Έκανα το βασικό σκίτσο σε ένα χαρτί στη διάσταση που ήθελα.

Ευτυχώς δε χρειάστηκε να ψάξω για καρμπόν, γιατί όταν έβαλα το χαρτί μέσα στην τσάντα φαινόταν το σχέδιο από πάνω.

Σχεδίασα πάνω στο ύφασμα το ψωμί με μολύβι και βρήκα το νήμα που ήθελα για το σκιτσάκι μου! Μαύρο, λίγο χοντρό και να μην ξεβάφει.

Το πέρασα σε μια μεγάλη βελόνα και άρχισα το κέντημα... ντίλι,ντίλι, ντίλι το καντήλι που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι...(γιατί με βρήκε και το σούρουπο)

Σε μερικά σημεία το πέρσα 2 φορές για να φαίνεται λίγο πιο παχύ ή άφησα μεγαλύτερα κενά και έτοιμο! Κρεμάστηκε στον αγαπημένο μου μαύρο τοίχο!