Where are my keys...

Πριν από 20 χρόνια περίπου, ο παππούς μου είχε φτιάξει αυτήν την κορνίζα με τα γαντζάκια για κλειδοθήκη. Η μαμά μου έφτιαξε το θέμα του κάδρου και τόσα χρόνια έχουν κρεμαστεί κλειδιά και κλειδιά!

Τώρα ήρθε η ώρα να βάλει και η τρίτη γενιά το χέρι της (εγώ δηλαδή!) για ένα ...makeover.

Ως συνήθως, δε μου ερχόταν καμιά ιδέα για το τι θα μπορούσα να κάνω. Μέχρι που, έτσι στο άσχετο, ήρθε η επιφοίτηση! Θα ζωγράφιζα κλειδιά (μα πως το σκέφτηκα βρε παιδι μου... κλειδιά για κλειδοθήκη..;)
Σύμφωνα με τις διαστάσεις της κορνίζας (24x24 εκ.) υπολόγισα ότι μπορούν να χωρέσουν 6 κλειδιά. Έψαξα να βρώ σχέδια από διάφορα κλειδιά, και κατέληξα σε αυτά που μου άρεσαν. Μέτρησα και ξεκίνησα τις δοκιμές.

Όταν ζωγραφίζω αντικείμενα με μολύβι, με χαλαρώνει πολύ και είμαι πιο σίγουρη για το αποτέλεσμα, ίσως γιατί το έχω διδαχθεί. Έτσι, δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα και τα τελείωσα!

Σειρά, είχε η κορνίζα που ήθελα να τη βάψω μαύρη. Κάλυψα τα γατζάκια με χαρτοταινία για να μη τα βάψω, έτριψα την κορνίζα με γυαλόχαρτο να φύγει το βερνίκι και αφού την καθάρισα με νωπό πανί για να φύγει η σκόνη, ξεκίνησα να τη βάφω με μαύρο ακρυλικό χρώμα.

Την έβαψα 2 χέρια και μετά ένα βερνίκι σε σπρέυ. Προσάρμοσα το χαρτόνι με τα κλειδιά και έτοιμη!

Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσω τι θα κάνω για δική μου κλειδοθήκη...